Clean, Shaven, van Lodge Kerrigan, Canada 1993.

Gekken zijn een hardnekkig filmcliche. Of ze worden afgebeeld als de
kinderlijke volwassenen; kwetsbaar en naief. Of het zijn almachtige,
super-intelligente psychopaten die hun leven in het dienst van het 
kwaad van een of andere vorm hebben gesteld. Ze staan dus altijd in dienst
van de film, in het verhaal worden de onmogelijke sprongen gemaakt
door er een gek in te verwerken.

Jammer, want film is nu juist een interessant medium om de smalle grens
tussen werkelijkheid en waanzin te verkennen. CLEAN, SHAVEN is een van de 
weinige films die dat doet. De film draaide een jaar geleden op het 
filmfestival van Rotterdam en veel kijkers waren erg onder de indruk van
dit filmportret. Desondanks heeft CLEAN, SHAVEN geen distributeur gevonden 
in Nederland en wordt de film niet ondertiteld vertoond in het filmhuis.
De film is verontrustend en op een paar momenten schokkend.

CLEAN, SHAVEN gaat over een shizofrene man die uit het ziekenhuis vertrekt,
en op zoek gaat naar zijn dochtertje. Wij krijgen een aardig beeld van het
ziektebeeld van de man. Een wirwar van geluiden daalt op ons neer en
de visuele indrukken zijn schokkerig en niet altijd samenhangend. De
omstandigheden worden ons niet duidelijk, zo weten we niet of de man uit
het ziekenhuis is gevlucht of ontslagen.

 De electriciteitsleidingen langs de weg maken de man erg gespannen zodat hij 
de ruiten van zijn auto met kranten beplakt. Van shizofrenen is bekend dat
zij hun zintuigelijke indrukken niet kunnen scheiden in hoofd-en bijzaken.
De  film geeft deze verwarring goed weer.
Ondertussen wordt in de buurt het lijk van een vermoord meisje gevonden
en maken wij direct de link met de shizofrene man die ons niet erg op 
ons gemak stelt.

We worden enkele malen op het verkeerde been gezet en zo met de neus
gedrukt op de vooroordelen en filmcliches die bestaan over geesteszieken.
CLEAN, SHAVEN lijkt een oprecht portret van een geesteszieke en daarom komen
de twee schokkende scenes des te harder aan bij de kijker, een keer gaat
hij zijn hoofdhuid te lijf met een schaar en een keer een vinger met een mes.
Beide keren omdat hij vermoed dat er zendertjes in hem gepland zijn. Wat te
zien is is niet meer  schokkend dan een gemiddelde actiefilm, maar het komt
wel harder aan bij de kijker, vooral door het compromisloze realisme. Maar
de film is zeker de moeite waard om te gaan kijken; de mensen met een zwakke
maag kunnen hun hoofd af wenden op de zeldzame momenten. Dialogen zijn 
schaars en de weinige dialogen die er zijn zijn goed te volgen en niet 
essentieel voor het verhaal dus de ondertiteling wordt niet erg gemist.
CLEAN, SHAVEN is een aanrader voor mensen die met beide benen in de
wereld staan en voor wie film meer is dan amusement.